Daciabezit leidt tot Phase III

Joca stuurde ons onderstaande column in. Naar mijn mening is het een plezierig stukje om te lezen, wat zeker welkom is op deze site. Mocht je zelf ook een column willen schrijven, dan nodigen we je hierbij van harte uit! Ik hoop dat deze column een begin van velen is!

Daciabezit leidt tot Phase III

"Daciast" is de contaminatie van het woord "enthousiast" en "Dacia"... En een Dacia is een Roemeens automerk waar deze ondergetekende auto-nitwit een jaar geleden nog niet van gehoord had. En nu... ik kom er maar rond voor uit: nu ben ik Daciast! Er is niets meer aan te doen... Om in dit stadium te geraken, maakte ik - achteraf gezien - 3 fases door: Phase I, Phase II en Phase III zogezegd. Met "dit stadium" bedoel ik de toestand van euforie die alleen al ontstaat bij het zien van de auto!

Phase I

In het begin van Phase I was ik als Daciast-in-spe me nog helemaal niet bewust van het feit dat ik bezig was om Daciast te worden. Mijn man en ik orienteerden ons op een andere auto. We doorliepen de mogelijkheden en na een tip van een collega van mijn man ontdekten we in het scala van automerken de Dacia Logan MCV. Dit was een beslissend moment! Na ampel onderzoek op internet ontdekten we al gauw Ger's website, die nu helaas, helaas, helaas heeft moeten ophouden met bestaan.

Door deze website werden we nog enthousiaster. We kenden de Dacia al van haver tot gort nog voordat we hem daadwerkelijk gingen bestellen. Wisten zelfs al hoe we hem konden pimpen/verbouwen als we dat zouden willen! (Maar dat wilden we niet). We werden bij het lezen van die website bevestigd in onze keuze: de Dacia biedt veel auto voor weinig geld. Een lekker robuust werkpaard - echt wat voor ons (beurzen, vakanties en allebei rommelmakers - lees: verzamelaars!)

[image,collection,2009,,right]daas-en-profiel.jpg[/image]We verheugden ons dus vooral op de ruimte maar ook op het extra vermogen! En op een goede dag in december 2008 bestelden we onze Daas met enkele toebehoren zoals een armsteun, een 3 fasen alarm, een trekhaak en de autoradio/airco pack. Extreem blauw van kleur, 5 zits, 16 kleppen. Ons nog totaal niet bewust dat we in Phase I verkeerden, rolden we in de 3 maanden daarop vanzelf in Phase II.

Phase II

De Daas was klaar en wachtte op ons bij de dealer om afgehaald te worden. Een ware feestavond voor ons allevier: voor mijn man en mij, voor de verkoper en voor de Daas want die had ineens een baas! Nieuwsgierig keken we elkaar aan; hij leek even te knipogen! (niet de verkoper... de auto!). Onwennig maar oneindig trots reden we naar huis. En daar stond hij dan, voor onze deur! Nu begon de tijd van het inrijden en van het elkaar leren kennen. De eerste dagen had ik het gevoel of ik net mijn rijbewijs had.

Ik durfde er bijna niet in weg... Ook hadden we een week of wat het gevoel dat deze luxe auto vroeger of later vast weer terug zou moeten naar de verhuurder. Ook de grootte van de auto veranderde. Eerst vond ik hem enorm, de achteruitkijkspiegel liet een achterdeur heel ver weg zien... maar na verloop van tijd werden de afmetingen 'gewoner', hoewel de ruimte op zich steeds weer een feest blijft. Ik leerde steeds meer en meer over onze auto van de website van Ger.

Zelfs technische stukken las ik gretig (soms begreep ik ze zelfs een klein beetje). Maar ik kon ze wel terugvinden en ze aan mijn man voorleggen. Het was echt m'n plekje op internet. Informatief en gezellig. Ik veranderde in een Daciast en werd me het bewust, maar het was al te laat; er was niets meer aan te doen.

Phase III

Ik rij er nu 2 maanden in. Inmiddels hoeft de Daas niet meer terug naar de verhuurder maar is nu echt van ons. Hij rijdt fantastisch. Uitstekende wegligging, prima zitcomfort. Nergens een rammeltje, alles loopt even gesmeerd. De sensatie die je voelt bij het optrekken, dat extra vermogen! Pas bij een snelheid hoger dan 120 km p/u geeft de motor wat meer geluid, maar absoluut niet hinderlijk.

Ik ben een rustige rijdster en 120 km p/u is ongeveer mijn maximum snelheid, dus niks nergens (geluidsover)last van! Zelfs het geluid van de motor als hij zachtjes in z'n 1 optrekt... vind ik mooi! Ik word er zelfs al blij van als ik een andere Dacia zie, laat staan wanneer we elkaar groeten! Want dat gebeurt onder Daciarijders!

[image,collection,2009,,right]parkeerdak-1a.jpg[/image]Soms parkeer ik hem zo, dat ik hem vanuit mijn werkplek kan zien. Ik werk op een 1e verdieping en hij staat op een 1e verdieping, op een parkeerdak, hemelsbreed nog geen 20 meter van mijn bureau af. Dan kijken we af en toe even naar elkaar en dan knipoogt hij weer en ik groet 'm dan terug: "Hadie Daas!" (als er verder geen collega's in de buurt zijn).

Tjonge... ik gaf nooit zo om auto's en was er niet in 't minst in geinteresseerd (zolang hij het maar deed!) Maar nu ben voor het eerst van mijn leven smoorverliefd... op een auto! Ben ik nou zo gek... of is dit normaal onder Daciasten? Joca (Carla)